ลารุงการ์ ชื่อที่ไม่อยู่ในสารระบบ เทียบเคียงได้ใกล้สุดคือกรุงลงกาในรามเกียรติ์ มันคือที่ไหนกัน อยู่ส่วนใดของโลก อันตรายไหม คำถามร้อยแปดผุดขึ้นมาในหัว...
มิถุนายน ปี 2014, กรุงเทพมหานคร
หลังความวุ่นวายของการเตรียมตัวถ่ายทำสารคดีชุดสุดท้ายของรายการสิ้นสุดลง เที่ยวบิน TG ก็พาเราทะยานออกจากน่านฟ้าประเทศไทยตรงสู่นครเฉินตู มณฑลเสฉวน ประเทศจีน ไม่ถึงสี่ชั่วโมงทุกคนก็มาถึงประตูสู่การเดินทางครั้งใหม่ ที่เฉินตูไกด์หนุ่มต้อนรับทุกคนด้วยผ้าคาตะ (KHATA) ผ้าคล้องคอสีเหลืองทองลวดลายเครื่องมงคลทิเบต ตามธรรมเนียมที่แสดงความนอบน้อม ความปรารถนาดี และความเป็นมิตรแก่ผู้มาเยือน
มิถุนายน ปี 2014, เฉินตู
เฉินตูเป็นเมืองเอกของมณฑลเสฉวน เป็นทั้งศูนย์กลางการเมือง การทหาร และการศึกษาในพื้นที่ตะวันตกเฉียงใต้ของจีน จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่าเมืองแห่งนี้มีความเจริญลบภาพจำความเป็นเมืองจีนยุคเก่า ด้วยตึกสูงระฟ้า ความสะอาดเป็นระเบียบ ในขณะที่ย่านเมืองเก่าอาคารบ้านเรือนที่ถูกสร้างใหม่ก็ถูกออกแบบให้มีความกลมกลืนไปกับพื้นที่เดิม เมื่อย้อนกลับมาดูความหมายของชื่อเมืองนี้ ที่แปลได้ว่า “ค่อยๆกลายเป็นเมือง” อาจเกิดความฉงนสงสัยหากไม่มีเรื่องราวของประวัติศาสตร์มาคลี่คลายให้เข้าใจมากขึ้น ในยุคที่ปฐมจักรพรรดิขึ้นครองราชย์ จิ๋นซีฮ่องเต้มีบัญชาให้สร้างระบบชลประทานแก้น้ำท่วมในเมืองนี้ จากพื้นที่ร้างผู้คนเพราะภัยธรรมชาติ ก็กลายเป็นพื้นที่กสิกรรม ผู้คนต่างเคลื่อนย้ายถิ่นเข้ามาเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า จนกลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คน
วันแรกในการมาถึงไกด์หนุ่มก็พาทุกคนเข้าสู่ที่พักย่านชาวทิเบตซึ่งไม่ไกลจาก Jinli Stree ถนนคนเดินสายวัฒนธรรม ที่ตอนนั้นเราแทบไม่รู้ความสำคัญของพื้นที่นี้เลย ว่ามีศาลสถิตดวงวิญญาณบรรพชนจีนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประวัติศาสตร์ ”Wuhou Temple” หรือที่คนไทยรู้จักกันในชื่อ “ศาลเจ้าสามก๊ก”
เช้ามืดวันต่อมาสัมภาระร้อยแปดถูกขนขึ้นรถ พาหนะสี่ล้อของเราเคลื่อนผ่านย่านชุมชนในตอนเช้าตรู่ ทุกซอกทุกมุมดูจอแจไม่ต่างจากกรุงเทพ เป็นเวลานานพอสมควรที่รถของเราฝ่าการจราจรในชั่วโมงเร่งด่วนออกมาได้ จากชุมชนเมืองทิวทัศน์สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนไป ต้นไม้และภูเขาเข้ามาแทนที่
มัจจุราชเหมือนยื่นข้อเสนอสุดพิเศษมาให้ ตายแบบเละเพราะหินตกใส่ หรือตายแบบบวมอวบอิ่มเพราะตกลำธาร
บรรยากาศที่ดูเพลิดเพลินทำให้เราหลายคนเผลอพักสายตา รู้สึกตัวอีกทีด้วยแรงเหวี่ยงของรถที่เคลื่อนไปบนเส้นทางเคี้ยวคดของไหล่เขา สองข้างทางเริ่มสร้างความวิตกในจิตใจ ด้านหนึ่งคือลำธารที่กระแสน้ำดูเกรี้ยวกราด อีกฟากคือไหล่เขาที่ถูกขึงด้วยตาข่ายกันหินถล่ม มัจจุราชเหมือนยื่นข้อเสนอสุดพิเศษมาให้ ตายแบบเละเพราะหินตกใส่ หรือตายแบบบวมอวบอิ่มเพราะตกลำธาร
การเดินทางสู่ลารุงการ์ช้ากว่าที่คาดการณ์ไว้ ถนนบางช่วงถูกกีดขวางด้วยหินที่ร่วงมาจากหน้าผา บางช่วงถูกบีบให้เหลือเลนเดียว รถที่สวนมาต่างชะลอตัวเพื่อหลีกทางให้กันและกัน ความวิตกปรากฏให้เห็นผ่านการพึมพรำของทีมงาน ความกังวลเรื่องความปลอดภัยก่อนไปถึงที่หมายสำหรับวันนี้เริ่มปรากฏให้เห็นผ่านสีหน้าของไกด์หนุ่ม แน่นอนว่าจุดหมายถึงลารุงการ์ไม่ใช่วันนี้ เพราะกำหนดการณ์ทุกคนต้องพักค้างคืนในโรงแรมระหว่างทาง เพื่อปรับระดับความดันของร่างกาย อันที่จริงลารุงการ์นั้นอยู่สูงกว่าลาซาจากระดับน้ำทะเลเสียอีก ปัญหาของคนพื้นราบที่เดินทางมาพื้นที่สูงขนาดนี้คือความกดอากาศ ทุกคนจะเผชิญสภาวะอ๊อกซิเจนเบาบาง ทำให้ปวดหัว เหนื่อยง่าย ใบหน้าจะแดงเรื่องเป็นมะเขือเทศ แม้แต่มาม่าซองที่พกติดตัวขึ้นไปก็เริ่มบวมเป่งพร้อมระเบิด เส้นเลือดในสมองเราก็เช่นกัน การพักระหว่างเพื่อปรับสภาพร่างกายจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย
โรงแรมที่เราเข้าพักในคืนนี้ดูหรูหราขัดแย้งกับบรรยากาศด้านนอกอย่างสิ้นเชิง ในเมืองเล็กๆที่มีตึกราชการ มีอาคารที่พัก มีโรงแรม แต่ไม่มีผู้คน ไม่มีแสงไฟ ภายนอกมืดสนิทมีเพียงเสียงน้ำจากลำธารที่ดังกลบทุกสิ่ง ความหวั่นวิตกเริ่มเข้ามาทักทายอีกครั้ง ขอให้ค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไปด้วยดี...To be continued #Serta#Larunggar#China